PIEŚŃ WIELKANOCNA

Rydwanem dla mnie jest Twe prawo,
co raj objawiło,
kluczem dla mnie jest Twój krzyż,
co raj otworzył.
Z wonnego ogrodu wziąłem,
w raju zerwałem i zaniosłem
róże i inne kwiaty,
rozsypałem je na ludzi w pieśniach
w Twoje święto.
Chwała Temu, co wieńczy i jest wieńczony.

Oto radosne święto Paschy,
głoszą je wszystkie usta!
Mężczyźni i kobiety
jak trąby i rogi,
dziewczęta i chłopcy
jak harfy i cytry.
Pieśń za pieśnią płynie,
do nieba się wznosi
i sławi Pana światłości.
Chwała Mu, że niemi zaśpiewali!

Grzmi w dole ziemia
i w górze niebo.
Zmieszała wiosna
melodie niebieskie i ziemskie.
Złączyły się pieśni świętego Kościoła
z grzmotem Bóstwa,
z Jego światłem
zlał się blask błyskawic,
z kroplami deszczu łzy cierpiących,
z rozkwitającą łąką wielkanocne święto.

Tak się unosiły w arce
głosy z ust wszystkich,
Zewnątrz wściekłe fale,
wewnątrz pełne wdzięku głosy.
Parami śpiewały w niej
języki czyste — symbol naszego święta,
w którym niewinne panny
nucą chwałę Panu arki.

W to święto przyniósł każdy dar -
dobre czyny.
A ja cierpiałem, Panie,
w poczuciu swej nędzy,
Lecz rosa Twoja mnie skropiła
i znów nastała dla mnie wiosna.
Jej kwiaty
stały Się mymi darami —
wieniec wity za wieńcem.
Chwała chmurze, iż na mnie deszcz spuściła!

Kto widział kiedy kwiaty
z książek jak z gór zbierane?
Napełnili nimi czyści
swe serca.
Rozsypał głos jak słońce
na tłum kwiaty!
Czyste są kwiaty —
więc je zbierajcie,
jak Pan nasz olej Maryi!
Chwała uwieńczonemu przez sługi!

Piękne, miłe kwiaty
sypały przed Panem dzieci.
Oślątko było nimi uwieńczone,
pełna ich była droga.
Chwałę sypały dzieci jak kwiaty
i pieśni jak lilie.
I dziś w święto
gromada dzieci sypie Ci, Panie,
pieśni jak kwiaty!
Chwała Temu, którego chwalą dzieci!

Oto nasze uszy
napełniają pieśni chłopców;
napełniają uszy
śpiewy dziewcząt.
Niech każdy zbiera kwiaty
i miesza z kwieciem
rosnącym na jego niwie,
by na to Wielkie święto
uwić wielki wieniec.
Chwała Temu, który nas wezwał do wicia!

Niech każdy wije wieniec:
biskup ze swoich nauk,
prezbiterzy z dobrych czynów,
diakoni z czytań,
dzieci z psalmów,
dziewczęta z pieśni,
książęta z zasług,
lud z życia.
Chwała niech będzie Temu,
który rozmnożył dobre czyny!

Prośmy sławnych Męczenników,
Apostołów i Proroków,
podobnych do kwiatów.
Lśni ich kwiecie,
bogate róże,
pachnące lilie.
Zbierajcie je
w wonnym raju,
aby uświetnić uroczystość!

Chwała Ci, Panie, od Świętych!
Ubogie są korony królów
wobec bogatej Twej korony.
Wpleciona jest w nią czystość,
lśni w niej wiara,
błyszczy skromność
i bliska jej niewinność,
świeci wielka miłość.
Doskonałe jest piękno Twej korony,
wielki Królu kwiatów!
Chwała Ci, żeś wić ją pozwolił!

Przyjmij, Królu, nasze dary
i daj zbawienie!
Uspokój spustoszałe kraje,
odnów spalone kościoły!
Gdy przyjdzie wielki pokój,
uwijemy Ci, Panu pokoju, wielki wieniec
z zebranych zewsząd kwiatów.
Chwała Temu, który stworzył
i może na nowo stworzyć!

Św. Efrem (†373)
tłum.ks. Wojciech Kania