Barbaro Święta! perło Jezusowa!

Domenico Ghirlandaio (1449–1494) - św. Barbara depcząca swego niewiernego ojca

śpiewają: Wincenty Gryszan (1924), Józef Nowik (1935), Edward Palczukiewicz (1928),
Witold Wilczewski (1936) z Zaprudzian (Grodzieńszczyzna) 



Barbaro Święta! perło Jezusowa,
Ścieżko do nieba grzésznikom gotowa,
wierna przy śmierci Patronko smutnemu
   konającemu.     

Źródło czystości, obmyta na wieki,
nie wypuszczaj mnie z twej świętej opieki,
ty mnie przygotuj na droge wieczności,
   w świątobliwości.

Spraw, by mój Jezus był dozorcą moim,
w życiu, i zgonie, tak jako był twoim;
niech duszę moję w niebie z twéj pomocy,
   z sobą zjednoczy.     

Twój i mój Jezus w Świętym Sakramencie,
niech mnie nakarmi w ostatnim momencie;
ostatnie słowo Jezus i Maryja,
   niech mnie nie mija.     

W ranach najsłodszych, w męce jego drogiéj
zakryj mnie Panno od szatańskiej trwogi;
abym umierał dobrze z twéj obrony,
   nieustraszony.   

Bym mą od piekła zabezpieczył duszę,
najbardziej w ten czas, kiedy konać muszę;
Barbaro droga, oddajże ją Bogu,
   w niebieskim progu.       

Komuż bezpieczniéj duszę swą polecę,
jak tobiem a ty Jezusowi w ręce
oddaj, o perło droga zapłacona,
   krwią odkupiona.     

Szczęście to wielkie przy méj śmierci bedzie,
gdy Jezus z Matką Najświętszą zasiędzie,
przy konającym, ty ocieraj moje
   śmiertelne znoje.   

A tak wesoło konając zawołam,
i ducha mego w ręce Bogu oddam,
gdy przy mnie staniesz wraz z Jezusem twoim,
   a Sędzią moim.   

Barbaro Święta uproś godne życie,
bym mógł opłakać złości me sowicie;
po dobréj śmierci z Świętemi mieszkanie,
  daj Jezu Panie.