Memento Creatoris tui in diebus juventutis tuae

katakumby Paryża


 Pomnij jednak na Stwórcę swego w dniach swej młodości, 

zanim jeszcze nadejdą dni niedoli 

i przyjdą lata, o których powiesz: Nie mam w nich upodobania;

 zanim zaćmi się słońce i światło, i księżyc, i gwiazdy, 

i chmury powrócą po deszczu;  

w czasie, gdy trząść się będą stróże domu,

i uginać się będą silni mężowie, 

i będą ustawały kobiety mielące, bo ich ubędzie, 

i zaćmią się patrzące w oknach; 

 i zamkną się drzwi na ulicę, 

podczas gdy łoskot młyna przycichnie i podniesie się do głosu ptaka, 

i wszystkie śpiewy przymilkną;  

odczuwać się nawet będzie lęk przed wyżyną i strach na drodze; 

i drzewo migdałowe zakwitnie, 

i ociężałą stanie się szarańcza, 

i pękać będą kapary; 

bo zdążać będzie człowiek do swego wiecznego domu

 i kręcić się już będą po ulicy płaczki; 

 zanim się przerwie srebrny sznur 

i stłucze się czara złota, 

i dzban się rozbije u źródła, 

i w studnię kołowrót złamany wpadnie; 

 i wróci się proch do ziemi, tak jak nią był,

 a duch powróci do Boga, który go dał.  

 Biblia Tysiąclecia: Księga Koheleta 12,1-7